Кирилл Харитонов
Кирилл Харитонов
Читать 3 минуты

10 lat temu zmarła Wisława Szymborska, wybitna polska poetka, laureatka literackiej Nagrody Nobla... ― 10 лет тому назад ушла из жизни выдающаяся польская поэтесса, лауреат Нобелевской премии по литературе Вислава Шимборская...

Image for post
Wisława Szymborska na zdjęciu archiwalnym z dnia 15.01.2002 roku. Poetka pozuje z medalem noblowskim w swoim krakowskim mieszkaniu/fot. Jacek Bednarczyk

Koniec i początek

Po każdej wojnie
ktoś musi posprzątać.
Jaki taki porządek
sam się przecież nie zrobi.
Ktoś musi zepchnąć gruzy
na pobocza dróg,
żeby mogły przejechać
wozy pełne trupów.

Ktoś musi grzęznąć
w szlamie i popiele,
sprężynach kanap,
drzazgach szkła
i krwawych szmatach.

Ktoś musi przywlec belkę
do podparcia ściany,
ktoś oszklić okno
i osadzić drzwi na zawiasach.

Fotogeniczne to nie jest
i wymaga lat.
Wszystkie kamery wyjechały już
na inną wojnę.

Mosty trzeba z powrotem
i dworce na nowo.
W strzępach będą rękawy
od zakasywania.

Ktoś z miotłą w rękach
wspomina jeszcze jak było.
Ktoś słucha
przytakując nie urwaną głową
Ale już w ich pobliżu
zaczną kręcić się tacy,
których to będzie nudzić.

Ktoś czasem jeszcze
Wykopie spod krzaka
przeżarte rdzą argumenty
i poprzenosi je na stos odpadków.

Ci, co wiedzieli
o co tutaj szło,
muszą ustąpić miejsca tym,
co wiedzą mało.
I mniej niż mało.
I wreszcie tyle co nic.

W trawie, która porosła
przyczyny i skutki,
musi ktoś sobie leżeć
z kłosem w zębach
i gapić się na chmury.

Koniec i początek (1993)

Wisława Szymborska Вислава Шимборская


Конец и начало

После каждой войны
кому-то приходится
наводить порядок —
разруха сама не исчезнет.

Кто-то должен от слома
расчистить дороги,
чтоб проехать могли
машины, полные трупов.

Кто-то должен копаться
в гнили и пепле,
диванных пружинах,
осколках стекла
и окровавленных тряпках.

Кто-то должен
подпереть брусьями стены,
кто-то — застеклить окна
и навесить двери на петли.

Это длится годами
и не выглядит фотогенично,
да и фотокорреспонденты
уже снимают другие войны.

Восстанавливать нужно
мосты и вокзалы.
Засучив рукава,
пахать до седьмого пота.
Кто-то с метлой в руках
вспоминает порой, как было,
кто-то ему согласно
не оторванной головой кивает.
Но возле них вскоре
начнут крутиться
те, кому от этого скучно.

Временами кто-то
выкапывает из ямы
проржавевшие аргументы
и относит их на помойку.

Те, что знали,
в чем была суть,
волей-неволей уступят место
тем, кто знает мало.
Потом тем, кто знает еще меньше.
В конце концов — тем, кто ничего не знает.

В траве, которой поросли
причины и следствия,
кому-то придется лежать
с колоском в зубах
и пялиться на облака.

Перевод с польского: Валерий Тихонов


End and Beginning

After each war
somebody has to clear up,
put things in order,
by itself it won't happen.

Somebody's got to push
rubble to the highway shoulder
making way
for the carts filled up with corpses.

Someone must trudge
through muck and ashes,
sofa springs,
splintered glass,
and blood-soaked rugs.

Somebody has to haul
beams for propping a wall,
another put glass in a window
and hang the door on hinges.

This is not photogenic
and takes years.
All the cameras have left already
for another war.

Bridges are needed,
also new railroad stations.
Tatters turn into sleeves
for rolling up.

Somebody, broom in hand,
still recalls how it was.
Someone whose head was not
torn away listens nodding.
But nearby already
begin to bustle those
who'll need persuasion.

Somebody still at times
digs up from under the bushes
some rusty quibble
to add it to burning refuse.

Those who knew
what this was all about
must yield to those who know little
or less than little,
essentially nothing.

In the grass that has covered
effects in causes
somebody must recline,
a stalk of rye in the teeth,
ogling the clouds.

Translated from the Polish by Joseph Brodsky Иосиф Бродский

33 просмотра
Добавить
Еще
Кирилл Харитонов
Подписаться